از هر که گشت محو تو مستور نیستی از جویای تبریزی غزل 1061

1 نگه بر چهره نتوان کرد آن ترک شرابی را یکایک چون در آتش افکند کس مرغ آبی را

2 هلاک گردش چشمی که از هر جنبش مژگان عمارت می کند در کشور دلها خرابی را

1 بسکه در راه طلب ضعف است دامنگیر ما می تواند نقش پا شد حلقهٔ زنجیر ما

2 ما خراب از رنجش بیجای او گردیده ایم گر بیفشاند غبار از دل، شود تعمیر ما

1 چشم او آشیانهٔ دل ما حلقهٔ زلف خانهٔ دل ما

2 اشک ما حلقه ایست سربسته رازدار فسانهٔ دل ما