ای پسر نیستی ز هستی به از سلمان ساوجی غزل 335

1 ای پسر نیستی ز هستی به بت پرستی ز خودپرستی به

2 چون ز خود می‌رهاندت مستی هوشیارا ز هوش مستی به

3 اجلم کند پای را دو سه گام پیش دارد که پیش دستی به

4 از بلندی چو باز خواهی گشت سوی پستی، مقام پستی به

5 با خود آ تا خداپرست شوی ور خود از دست خود برستی به

6 در همه حالتی خوش است آری ذوق مستی، وی الستی به

7 در هوا تیز رو مشو، چون برق که درین ره چو باد سستی به

8 ای سرشته ز آب و گل آگه نیستی کز فرشته هستی به