1 مرا دوستی کو که با دشمنم بگوید که این نکته میدار یاد

2 که گر دادت اقبال دور فلک ور ادبار ازو بهره ما فتاد

3 سپاس از خدای جهان آفرین که هر شام آمد پس از بامداد

4 از ادباد و اقبال ما و شما سپهر برین داد روزی بباد

5 چو خواهد گذشتن همان و همین چرا غم خورم من چه باشی تو شاد