ای گشته به اسباب از اوحدالدین کرمانی رباعی 155
ای گشته به اسباب غمت جانم شاد
1 ای گشته به اسباب غمت جانم شاد از درد تو هرگز دل من سور مباد
2 هر کس که نمیرد چو من اندر پایت او خود نبود زنده که هرگز مزیاد
1 ای گشته به اسباب غمت جانم شاد از درد تو هرگز دل من سور مباد
2 هر کس که نمیرد چو من اندر پایت او خود نبود زنده که هرگز مزیاد