به چهره خنده به گل‌های از سلیم تهرانی غزل 905

1 به چهره خنده به گل‌های باصفا زده‌ای به نغمه طعنه به مرغانِ خوش‌نوا زده‌ای

2 چو لاله چشم سیاه از خمار داری سرخ پیاله تا به سحر، دوش در کجا زده‌ای

3 کسی ندیده به اقبال، چون تو صیادی به هر خدنگ که افکنده‌ای، هما زده‌ای

4 به کوی عشق تو از خون گرفتگان دیگر کسی نمانده، کنون دست بر حنا زده‌ای

5 ز روی آینه آن پشت پاست روشن‌تر گمان بری که به خورشید پشت پا زده‌ای

6 حریف دشمن و اقبال او سلیم نه‌ای ازین چه سود که بر سر پر هما زده‌ای