تو خسروی و، من سگت ای شاه از آذر بیگدلی غزل 149

1 تو خسروی و، من سگت ای شاه خسروان هر جا روی تو، آیمت از پی دوان دوان

2 شب تار و، راهزن بکمین، راه پرخطر؛ غافل ز کاروان مشو، ای میر کاروان

3 افراسیاب عقل، گریزد بغار عجز؛ در کشوری که رستم عشق است پهلوان

4 با رشک غیر، پای وفایم ز کوی تو رفتن نمیگذارد و ماندن نمیتوان

5 من باغبان پیرم و، از جوی چشم من خورد آب باغ حسن تو، ای نازنین جوان!

6 از قد و خط و چشم و تن و رخ، تو را بود؛ سرو و بنفشه نرگس و نسرین و ارغوان

7 ای سرو خوشخرام، بهر سو روان شوی؛ سیل سرشک آذرت آید ز پی روان!