تنها نه جا به خلوت دل‌ها از فروغی بسطامی غزل 442

1 تنها نه جا به خلوت دل‌ها گرفته‌ای ملک وجود را همه یک جا گرفته‌ای

2 تا شانه را به جعد معنبر کشیده‌ای کاشانه را به عنبر سارا گرفته‌ای

3 یارب چه لعبتی تو که چندین هزار دل از جعد چین به چین چلیپا گرفته‌ای

4 من خود گرفتم از تو توان برگرفت دل با این چه می‌کنم که به جان جا گرفته‌ای

5 حسرت مبر ز گریهٔ بی اختیار ما اکنون که اختیار دل از ما گرفته‌ای

6 گفتی صبور باش به سودای عشق من وقتی که صبرم از دل شیدا گرفته‌ای

7 دل خستهٔ دو لعل تو را جان به لب رسید با آن که نکته‌ها به مسیحا گرفته‌ای

8 آسوده از تو در حرم و دیر کس نماند کسودگی زمؤمنو ترسا گرفته‌ای

9 روزی دل فروغی مسکین شکسته‌ای کز دست غیر ساغر صهبا گرفته‌ای