ای در گران مایه دریای از ابن حسام خوسفی رباعی 42

1 ای به سر کوی تو مسکن و مأوی مرا خاک درت خوش‌تر از جنت اعلی مرا

2 روی توام در نظر فکر توام در ضمیر بهتر از این چون بود صورت و معنی مرا

1 جز خم زلفت دلم پناه ندارد جانب دل‌ها چرا نگاه ندارد

2 کیست که از تاب آن دو سنبل مشکین همچو بنفشه قد دوتاه ندارد

1 خط مشکین که بر گرد رخت چون عود می‌گردد بدان ماند که در بالای آتش دود می‌گردد

2 ز تاب مهر تابان جمالت پرتوی دارد شب این مشعل که بر ایوان دود اندود می‌گردد