شدی تو گلبن ناز از کنار از مشتاق اصفهانی غزل 240

1 شدی تو گلبن ناز از کنار سوختگان خزان چو شمع سحر شد بهار سوختگان

2 مزن بهر خس و خار آتش ستم وز رشک ازین زیاده مکن خارخار سوختگان

3 سپند آتش عشقی نگشته کی دانی که چیست حال دل بیقرار سوختگان

4 سزای تو است صبا کاتشت بجان افتاد پی چه بردی از آن کو غبار سوختگان

5 چه احتیاج بشمع است تربت ما را بس آه گرم چراغ مزار سوختگان

6 ز عشقبازی پروانه شد مرا روشن که غیر سوخت ندارد قمار سوختگان

7 مراچه شکوه ز بخت سیه که تاریکست ز آه سوختگان روزگار سوختگان

8 رهین ناله گرمم که چون سپند کسی جز او گره نگشاید ز کار سوختگان

9 شب فراق ز سوز غمش ببین مشتاق چو شمع دیده شب‌زنده‌دار سوختگان