گردون همه زهر در ایاغم از مشتاق اصفهانی رباعی 212

1 مخوان ز دیرم به کعبه زاهد که برده از کف دل من آنجا به ناله مطرب به عشوه ساقی به خنده ساغر به گریه مینا

2 به عقل نازی حکیم تا کی به فکرت این ره نمی‌شود طی به کنه ذاتش خرد برد پی اگر رسد خس به قعر دریا

1 مژده ای دل که شب فرقت یار آخر شد روز تاریک سرآمد شب تار آخر شد

2 یار از غیر برید الفت و با ما پیوست بود ربطی که میان گل و خار آخر شد

1 چه شد گاهی به حرفی آن دو لعل دلگشا بگشا اگر از بهر ما نگشایی از بهر خدا بگشا

2 ز پهلوی تو عمری شد گشادی آرزو دارم اگر خواهی که بگشاید دلم بند قبا بگشا