تو شمعی و منت پروانه از جهان ملک خاتون غزل 1000

1 تو شمعی و منت پروانه باشم به عشقت در جهان افسانه باشم

2 اسیر غم به یاد آشنایی ز وصلت تا به کی بیگانه باشم

3 مسلسل مانده در زنجیر زلفش به زاری تا به کی دیوانه باشم

4 تو بر طرف چمن در شادی و من بدین سان با غمت همخانه باشم

5 از آن خال سیاه و زلف چون دام چو مرغی در هوای دانه باشم

6 ندانم تا به کی جان در کف دست خروشان در پی جانانه باشم

7 درین دریا که موجش خون دلهاست به جست و جوی آن دردانه باشم

8 جهان ویران شد از آشوب هجرت چرا من خود درین ویرانه باشم

9 دلم بوسی ز لعلت خواست گفتم اگر فرمان دهد پروانه باشم