از من ای جان روی پنهان از انوری ابیوردی غزل 311

1 از من ای جان روی پنهان می‌کنی تا جهان بر من چو زندان می‌کنی

2 آشکارا گشت رازم تا ز من خندهٔ دزدیده پنهان می‌کنی

3 خون دلهای عزیزان ریختن گرچه دشوارست آسان می‌کنی

4 زهره کی دارد به کردن هیچکس آنچه تو از مکر و دستان می‌کنی

5 هرچه ممکن گردد از جور و جفا با دل مسکین من آن می‌کنی