ز دل کردی فراموشم تو یارا از جهان ملک خاتون غزل 7

1 ز دل کردی فراموشم تو یارا مگر عادت چنین باشد شما را

2 ز شوق نقطه ی خالت چو پرگار چرا سرگشته می داری تو ما را

3 بترس از آه زار دردمندان که تأثیری بود بی شک دعا را

4 طبیب من تویی رنجور عشقم به جان و دل همی جویم دوا را

5 به درد دل گرفتارم ولیکن به درمان می دهی ما را مدارا

6 بگو کی غم خورد سلطان حسنش به لب گر جان رسد هر دم گدا را

7 ندارد مهربانی آن ستمگر مگر دارد دلی از سنگ خارا

8 اگر در راه عشقش خاک گردم بگو آخر چه نقصان کیمیا را

9 جهان پیشم ندارد اعتباری که با کس کی به سر برد او وفا را