مرا به چاشنیی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1190

1 مرا به چاشنیی جانبی مگر داری که گوشه ی دهنی خوش‌تر از شکر داری

2 ز دلبران که به حسن و جمال مشهورند سر تو دارم و بس تا تو خود چه سر داری

3 اگر چه شهر پر از شاهدان چالاک‌اند تو خود به عشوه‌گری شیوه ی دگر داری

4 ملاحت است و حلاوت کمالِ خوبی و تو ز هر چه وصف توان کرد بیش‌تر داری

5 که را رسد که کند با تو در میان دستی مگر دوالِ کمر را اگر کمر داری

6 به گوشۀ تتقی کز جمال بنمایی نقاب بازگشایی حجاب برداری

7 به لطف یک نظری کن زکات خوبی را به سوی منتظرانی که بر گذر داری

8 مکن که روزِ مظالم بگیردت دامن که دادخواه بسی ناله بر اثر داری

9 بیار دست و به عهدِ وفا به دستم ده سرِ نزاری شوریده سر اگر داری