1 ای به دندان دولت آمده خوش درد دندانت هیچ بهتر هست

2 دارد از غصه آسمان دندان بر که بر نفس همتت پیوست

3 زانکه هرگز به هیچ دندان مزد بر سر خوان آسمان ننشست

4 تیز دندانی حرارت می درد دندانت چون به خیره بخست

5 باز بنمود آسمان دندان تا الم باز پس کشیدی دست

6 سر دندان سپید کرد قضا گفتش ای جور خوی عشوه‌پرست

7 آب دندان حریفی آوردی کوش تا رایگان توانی جست

8 از چنین صید برمکش دندان مرغ چربست و آشیانی پست

9 من نگویم که جامه در دندان زانتقامش به جان بخواهی رست

10 خیز و دندان‌کنان به خدمت شو آسمان دیرتر میان دربست

11 گفت هم عشوه پشت دست بزد دو سه دندان آسمان بشکست