رفتی که دلم ز بار غم رنجه کنی از جامی رباعی 128

1 چون سلامان آن نصیحت گوش کرد بحر طبع او ز گوهر جوش کرد

2 گفت شاها بنده رای توام خاک پای تخت فرسای توام

1 دید مجنون را یکی صحرا نورد در میان بادیه بنشسته فرد

2 ساخته بر ریگ ز انگشتان قلم می زند حرفی به دست خود رقم

1 اختر برج شرف کاینات گوهر درج صدف کاینات

2 جنبش اول ز محیط قدم سلسله جنبان وجود از عدم