به دیدار توام از حکیم نزاری قهستانی غزل 237

1 به دیدار توام چندان نیازست که شرحش چون شبِ هجران درازست

2 دگر خوابم نمی گیرد که تا روز همه شب چشمم از اندیشه بازست

3 نیازم در نمی گیرد همانا درِ امّید مشتاقان فرازست

4 تو می دانی و من اسرار معلوم کسی دیگر نداند کاین چه رازست

5 وفا می کن که جانِ اهل معنی فدایِ راهِ یارِ پاک بازست

6 بناز از کام رانی بر جوانی که بر ماهت به خوبی جای نازست

7 مرا بر صبر تلقین می کند عقل ولیکن عشق می گوید مجازست

8 برآید کارها بی سعی مخلوق نیاز بی دلان با بی نیازست

9 ز مولا استعانت کن نزاری که در هر حال مولا کارسازست