مرا ز غمکدهٔ سینه داغ می از عرفی شیرازی غزل 262

1 مرا ز غمکدهٔ سینه داغ می روید ز بزمگاه محبت چراغ می روید

2 تو پای کعبه ای آماده کن که در هر گام هزار خضر به راه سراغ می روید

3 بهشت کو که تماشا کند که حسن تو را ز باغ لاله و از لاله باغ می روید

4 مسیح گو گهر آفتاب را مفروش که از خزینهٔ ما شبچراغ می روید

5 هزار کعبه و هزار کشتهٔ دوست کزآن سلامت ، ازین درد و داغ می روید

6 هزار حسن که شعرم ز آستین افشاند که روضه روضه گلم از دماغ می روید

7 مگر ترانهٔ عرفی کسی به گلشن برد که بانگ دزد ز دستان زاغ می روید