ای رخ مهوشت به کام از جهان ملک خاتون غزل 1133

1 ای رخ مهوشت به کام جهان زلف شبرنگ تو چو شام جهان

2 شست زلف تو ای دل و دینم شده از روی عقل دام جهان

3 شکر ایزد که شد به کام دلم خاطر روشن تو جام جهان

4 در سر باره ی مرادم شد ای بسا سالها لگام جهان

5 چه توان کرد چون که چرخ فلک بستد از دست ما زمام جهان

6 ای بسا آهوان وحشی را کرده این روزگار رام جهان

7 از غم روزگار سفله نواز از جهان نیست غیر نام جهان

8 می دهم جان مگر که چرخ فلک دوسه روزی شود به کام جهان

9 تا جهان گشت پادشاه سخن شد جهانی ز جان غلام جهان

10 که برد نزد آن جهانبانم چو صبا هر نفس پیام جهان