1 ای ابر پر آب بر هوا می پویی گریان گریان رخ ز حیا می شویی
2 فریاد کنان چو رعد و برداشته آب از بهر حسین ، کربلا می جویی
1 تَعالِ مَن بِکَ وجدی که من هوای تو دارم انیس قلب حزینی و جان برای تو دارم
2 کَفی بِخَدَّک وَردی چه جای لاله ی سیراب کَذا و ایَّهُ وَردٍ که من به جای تو دارم
1 نهان که میکند این درد آشکارهٔ ما که راست چاره که از دست رفت چارهٔ ما
2 هزار کوه بلا بر دلم فرود آمد زهی تحمّل سنگین دل چو خارهٔ ما
1 بگریست ابر نیسان والوَرد قَد تبَسَّم خامش چنین چرایی؟والطَّیر قَد ترنَّم
2 کردند خانه رنگین عینای مِن دمُوعی از بس که اشک خونین قَد فاضَ مِنهُما دم