تو را گیسو نگارا چون از جهان ملک خاتون غزل 157

1 تو را گیسو نگارا چون کمندست مرا دل در سر زلفت به بندست

2 تو را چشمان چو نرگس پر خمارست لب لعل تو شیرین تر ز قندست

3 تو را قدّیست همچون سرو آزاد بر او میل دل ما بین که چندست

4 به روی آتشین تو نگارا دل و جان جهان بر وی سپندست

5 بجز جانی ندارم در غم تو ز لعلت بوسه ای ای جان به چندست

6 حیات جاودان خواهم به وصلت چو بالای توأم همّت بلندست

7 بلای جان ما آن زلف و خالست که ما را در چنین دامی فکندست