برق سانم زدیده میگذری از آشفتهٔ شیرازی غزل 1096

1 برق سانم زدیده میگذری تا کجا خرمنی زجا ببری

2 دوستان میکشی زکینه بچشم بکه آیا بمهر مینگری

3 تا تو را رهگذر کجا باشد ما چو نقش قدم برهگذری

4 نظر دوست گیردت از خاک ای که بسمل زناوک نظری

5 من خبر داشتم زآفت عشق وه که دل باختم به بیخبری

6 جمع ناید فرشته با مردم ننشیند میان جمع پری

7 آتش طور میرسد از ره شمع را گو مکن تو جلوه گری

8 گل بناز و نعیم اندر باغ غافل از آه بلبل سحری

9 هر که بیند پری درد پرده آه از این عاشقی و پرده دری

10 غم تو میخورند روز و شبان غم عشاق خود چرا نخوری

11 خضر گو چشمه حیاتت کو تا بیاری و جرعه ای بخری

12 دام افکنده ای تو آشفته تا بگیری تو باز کبک دری

13 مدح حیدر بگو بشیرینی کز نی خامه ات شکر بخوری