حکیم نزاری قهستانی

ز مستی تا دل‌آرامم از حکیم نزاری قهستانی غزل 280

غزل 280 ام از 1607 غزلیات

خانه / حکیم نزاری قهستانی / غزلیات حکیم نزاری قهستانی / غزل شماره 280

1 ز مستی تا دل‌آرامم برفته‌ست همه رونق ز ایّامم برفته‌ست

2 به دوران‌ها نیاید در گلستان چنان مرغی که از دامم برفته‌ست

3 ثبات و عقل و تمییزم نمانده‌ست قرار و صبر و آرامم برفته‌ست

4 نمی‌خواهم دگر صهبا و صحرا نشاط از مشربِ جامم برفته‌ست

5 چمن بر من چو زندان است و گلزار جهنّم تا گلستانم برفته‌ست

6 چراغِ مطلعِ صبحم نشسته‌ست فروغِ مقطعِ شامم برفته‌ست

7 شکیبم از چنان رویی نکو نیست برو گو گر به بدنامم برفته‌ست

8 بزرگان بر نزاری گو مگیرید خطایی گر بر اقلامم برفته‌ست

حکیم نزاری قهستانی

شعر شعر کهن غزل حکیم نزاری قهستانی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از حکیم نزاری قهستانی

1 به سرنمی شود از روی شاهدان ما را نشاط و خوش دلی و عشرت و تماشا را

2 غلام سیم برانم که وقت دل بردن به لطف در سخن آرند سنگ خارا را

1 جای گنج است کنج خانهٔ ما نقد وقت است در خزانة ما

2 راح بستان که روح قدس به فخر می نهد سر بر آستانهٔ ما

1 مگر صبا برساند سلام یارو را وگرنه با که بگویم حکایت او را

2 چو اعتماد نمانده ست جهل باشد اگر محل راز کنم دوستان بد گو را

شاعر شعر ز مستی تا دل‌آرامم برفته‌ست حکیم نزاری قهستانی می باشد.

این شعر در قرن 7 سروده شده است.

قالب شعر ز مستی تا دل‌آرامم برفته‌ست غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

1607 / 280

شعرقبلی