1 ای کشیده به جهان خوان کرم حاضر خوان تو الوان نعم

2 نعم و شکر نعم هر دو ز توست نشود جز به تو این کار درست

3 شکرگویان تو را جرم زبان یک نواله ست ازان خوان به دهان

4 چون نواله ز نوا نیست جدا زان نواله ست جهانی به نوا

5 گر چه جامی بود از هیچ کسان زان نواله به نواییش رسان

6 گر به آتش نکنی غور رسی به کسی کی رسد از هیچ کسی

7 به جمال نعمش بینا کن به سپاس نعمش گویا کن

8 روز و شب با نعمش همدم دار به سپاس نعمش خرم دار

9 ور کشد پا ز ره شکر ز طوف زخم بر دل زنش از خنجر خوف