کشیده‌ای می و بالای منظر آمده‌ای
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 کشیده‌ای می و بالای منظر آمده‌ای تو آفتابی و امروز خوش برآمده‌ای
2 چو گل، به روی عرق کرده، می‌رسی از راه بیا، بیا، که عجب تازه و تر آمده‌ای!
3 بیا، که خیزم و از شوق در برت گیرم که نخل باغ جهانی و در بر آمده‌ای
4 سرآمدند به خوبی همه بتان، لیکن تو نور چشمی و از جمله بر سر آمده‌ای
5 چه لطف آمدن و رفتنت خوشست! ای یار که رفته‌ای و ز هربار خوش‌تر آمده‌ای
6 به خنده شکرین و عبارت شیرین هزار بار به از شیر و شکر آمده‌ای
7 ز پرتو تو هلالی کنون رسد به کمال که آفتابی و خوش در برابر آمده‌ای