کشیده‌ای می و بالای منظر از هلالی جغتایی غزل 374

1 کشیده‌ای می و بالای منظر آمده‌ای تو آفتابی و امروز خوش برآمده‌ای

2 چو گل، به روی عرق کرده، می‌رسی از راه بیا، بیا، که عجب تازه و تر آمده‌ای!

3 بیا، که خیزم و از شوق در برت گیرم که نخل باغ جهانی و در بر آمده‌ای

4 سرآمدند به خوبی همه بتان، لیکن تو نور چشمی و از جمله بر سر آمده‌ای

5 چه لطف آمدن و رفتنت خوشست! ای یار که رفته‌ای و ز هربار خوش‌تر آمده‌ای

6 به خنده شکرین و عبارت شیرین هزار بار به از شیر و شکر آمده‌ای

7 ز پرتو تو هلالی کنون رسد به کمال که آفتابی و خوش در برابر آمده‌ای