ترا کاری بجز جور و جفا از جویای تبریزی غزل 162

1 ترا کاری بجز جور و جفا نیست مرا هم شیوه ای غیر از وفا نیست

2 مکرر سیر باغ حسن کردیم گلشن را رنگ و بویی از وفا نیست

3 گزیدم بسکه شبها از ندامت چو مقراضم لب و دندان جدا نیست

4 به جان شرمنده ام از همت دل که در بند حصول مدعا نیست

5 دوای دل بود دردی که ما راست دل عشاق محتاج دوا نیست

6 حریفی را به پیری می پرستم که همچون صبح بی صدق و صفا نیست

7 به خود امیدها دارم که هرگز امیدی از کسم غیر از خدا نیست

8 دلم بیگانهٔ بزمی است کآنجا نگاهی با نگاهی آشنا نیست

9 مرا در عشقبازی از نکویان به جز مهر و وفایی مدعا نیست

10 چه می دانستم ای بیگانه خوبان که در شهر شما رسم وفا نیست

11 سرت گردم ترحم کن به جویا دلش را اینقدر تاب جفا نیست