1 ساقی بده می که بود مستیش فنا تا وارهاندم ز خمار منی و ما

2 زان باده که چون که بنوشیم جرعه فارغ کند ز غصه دنیا و دین مرا

1 مقتدای دین حسن خیر الانام آنکه شهر بصره شد او را مقام

2 داشت در همسایه یک آتشپرست نام او شمعون و چون پروانه مست

1 ای ماه برون آمده از مشرق بطحا تابان ز رخت شعشعه نور تجلی

2 خورشید جهانی ز تو روشن همه عالم انوار الهی ز جبین تو هویدا