ای که به شیرین سخنی نرخ شکر می شکنی از جامی غزل 489

1 ای که به شیرین سخنی نرخ شکر می شکنی حبک اضنی بدنی شوقک افنی وسنی

2 چهره برافروخته ای جان کسان سوخته ای ماه کدامین فلکی شمع کدام انجمنی

3 دیده کنم فرش رهت چون تو به سویم گذری سر فکنم در قدمت گر تو ز پایم فکنی

4 گشت چمن کن بگشا غنچه صفت بند قبا تا نکند شاهد گل دعوی نازک بدنی

5 پرده چو از چهره کشی حیرت شمع چگلی شانه چو در طره زنی غیرت مشک ختنی

6 عشق تو و هستی من آتش و آبند به هم حین تغیبت بدا حین بدا غیبنی

7 جامی اگر ساخت هدف یار سواد بصرت به که قدم پیش نهی دیده به هم برنزنی