ای با لب شیرین سخنت تلخ فتاده از کمال خجندی غزل 918

1 دلم از شمع رخت در تب و تابست امشب کارم از نرگس مست تو خرابست امشب

2 تن رنجور من از دست دل و دیده چو شمع گاه در آتش و گاه بر سر آبست امشب

1 عشق تو و نوبه آبگینه و سنگ است نام نکو در ره نو موجب ننگ است

2 تا به من الفت است از همه دورم تا بتوام آشتی است با همه جنگ است

1 حلال باد می خلد و حور زاهد را که واگذاشت به رندان شراب و شاهد را

2 مبر ز گردن صوفی قلاده تسبیح گذار تا ببرد گردن مقلد را