می چون سبو کشید، لب می پرست از حزین لاهیجی غزل 58

1 می چون سبو کشید، لب می پرست ما در کارگاه سعی، نجنبید دست ما

2 ما کرده ایم دانه ی دل در زمین عشق از آسیای چرخ نیاید شکست ما

3 امروز، زاهد از لب ما بوی می شنید ای بی خبر ز بزم شراب الست ما

4 پا در زمین نشئه ی عشرت فشرده ایم باشد چو تاک، میکده ها زیر دست ما

5 خمخانه ها تهی شد و ما تشنه لب حزین می، شد کبابِ حوصله ی دیر مست ما