تو مرهم دل ریشی و راحت جانی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 تو مرهم دل ریشی و راحت جانی دوای درد دل بیدلان نکو دانی
2 کمال حسن ترا گر بصد زبان گویم بحسن و لطف و ملاحت هزار چندانی
3 در آن زمان که براندازی از جمال نقاب نصیب جان و خرد حیرتست و حیرانی
4 بگوش جمله جهان ذکر خویشتن شنوی بصد هزار زبان مدح خویشتن خوانی
5 تبسم تو دلم را بسوخت و گریان ساخت ترا طراوت بادا! که نار خندانی
6 توان شنید، اگر عاشقی، بگوش روان میان مجلس رندان خروش سبحانی
7 هزار جان و دل قاسمی فدای تو باد! که شمع مجلس انسی و نور اعیانی