1 کشور هند که بادا بری از خوف و خلل آفتابیش فرازندهٔ قدر است و محل

2 کز شرف سایهٔ آن باج نهد برخورشید شرف از پایهٔ او وام کند اوج زحل

1 تا دیده ز دل، نیم قدم ره به میان است از پرده برآ، چشم جهانی نگران است

2 محروم مهل دیدهٔ امّید جهان را ای آنکه حریمت دل روشن گهران است

1 نوشیده چمن دردی جام طربش را با دامن گل پاک نموده ست، لبش را

2 خوش کرده ام ای دیده به پیوند دل خویش از سلسله ها، طرّه ٔ عالی نسبش را