1 ای بزرگی کز آب و خاک چو تو دست دوران آسمان نسرشت

2 تخمی از لطف در زمین کمال چو تو حراث روزگار نکشت

3 یاد کردی ز انوری به کرم باز بر پشت روزگار نبشت

4 غرض او تویی و خدمت تو نه ملاقات چوب و صحبت خشت

5 در سرایی که تو نخواهی بود در و دیوار او چه خوب و چه زشت

6 به خدایی که کعبه خانهٔ اوست که بود کعبه بی‌توام چو کنشت

7 میزبان اول آنگهی خانه روئیة الله نخست باز بهشت