زلف تو به فتنه باز از انوری ابیوردی رباعی 148

1 گلبن عشق تو بی‌خار آمدست هر گلی را صد خریدار آمدست

2 عالمی را از جفای عشق تو پای و پیشانی به دیوار آمدست

1 دلم را انده جان می‌ندارد چنان کاید جهانی می‌گذارد

2 حدیث عشق باز اندر فکندست دگر بارش همانا می‌بخارد

1 سخت خوشی چشم بدت دورباد سال و مه و روز و شبت سور باد

2 بندهٔ زلفین تو شد غالیه خاک کف پای تو کافور باد