1 ای زلف تو تکیه کرده بر گوش وی جعد تو حلقه گشته بر دوش

2 ای کرده تنم ز عشق مفتون وی کرده ولم ز رنج مدهوش

3 چون رزم کنی و بزم سازی ای لاله رخ سمن بنا گوش

4 گویند ترا مه قدح گیر خوانند تورا بت زره پوش

5 گیرم که شبی مرا به خلوت تا روز نگیری اندر آغوش

6 نیکو نبود که بیگناهی یک باره کنی مرا فراموش

7 هر گه که کنم عتاب با تو عمدا ببری ز خویشتن هوش

8 گیرم ندهی جواب من خوش باری سخنی به طبع بنیوش

9 می کرد نزاری تو تا صبح از ناله من جهان پر از جوش

10 یارب شب تو مباد هرگز زان گونه که من گذاشتم دوش