1 خط سیراب تو بر روی تو پیدا شد و شد محضر حسن و جمال تو بدان سیر گواه

2 از رخ خوب تو آئینه بماند حیران در خم زلف تو اندیشه بماند گمراه

3 غنچه در خال لب لعل تو افکند قبل لاله در پای سر زلف تو افکند کلاه

4 گردش این فلک بوقلمون کرد بدل به سپیداب سحر غالیه شب ناگاه

5 دم گرگ سحر و چشمه خور زیرزمین می نمودند خیال رسن و یوسف و چاه

6 حامی گوی زمین حاصل دوران فلک مرکز فضل و هنر صاحب سلجوق پناه

7 با کله داری خود پیش سراپرده تو خیمه چرخ کمر بسته شود چون خرگاه

8 این هم از غایت صیت است که می ناساید یک نفس چون دهن سکه زیادت افواه