تا بر گل سیراب تو از غالیه خالیست
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 تا بر گل سیراب تو از غالیه خالیست حقا که مرا تیره تر از خال تو حالیست
2 طغرای خم ابروی مشکینت ندارد مه گر چه از آن روی چو خورشید مثالیست
3 در باغ لطافت قد چون سرو روانت چشم بد ازو دور برومند نهالیست
4 محراب دلست آن خم ابروت که گوئی از غالیه بر پیکر خورشید هلالیست
5 بر دیده ره خواب فرو بست خیالت نی نی غلطم بیتو مرا خواب خیالیست
6 گر تن شودم خاک ز هجرانت چه باکست چون جان مرا هر نفسی با تو وصالیست
7 سودای وصال تو ز سر ابن یمین را بیرون نرود گر چه که سودای محالیست
ادامه توضیحات شاعر