آبست و زعفران حسد از عنصری بلخی قصیده-قطعه 119

1 گل سوری بماه اندر شکفته بر او بر کژدم جرّاره خفته

2 دو لب چون دانۀ نارست لیکن بنوک سوزن اندیشه سفته

1 سپهسالار لشکرشان یکی لشکر کاری شکسته شد از و لشکر ولیکن لشکر ایشان

1 گفتم نشان ده از دهن ای ترک دلستان گفتا ز نیست ، نیست نشان اندرین جهان

2 گفتم که ساعتی ببر من فرونشین گفتا که باد سرد زمانی فرو نشان