عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت از مجد همگر رباعی 240

1 ای تو به جاه خسرو صاحب نشان شده در ملک شاه خسرو و صاحب قران شده

2 ای آفتاب سایه فکن کز ظهور تست در سایه تو ذره صفت خور نهان شده

1 جهان به کام شود عشق کامران ترا فلک غلام شود حسن جاودان ترا

2 مدار فخر بود بهر او که مهر فلک ستاید این دل با مهر تو امان ترا

1 گویی که آن زمان که مرا آفریده‌اند با عشق روح در جسد من دمیده‌اند

2 در وقت آفرینش من شخص من مگر از خون مهر و نطفه عشق آفریده‌اند