گیسوی تو هر چند کمندی زبلا از قاسم انوار غزل 325

1 گیسوی تو هر چند کمندی زبلا بود خوش سلسله ای بود، که در گردن ما بود

2 هر حال که در حسن مودت دل ما داشت باروی تو، بی شایبه روی و ریا بود

3 از دولت وصلت فلک اندر همه حالی با عاشق مسکین تو در «طال بقا» بود

4 در آتش هجران دل من سوخت و لیکن چون قدر وصال تو ندانست سزا بود

5 این بلبل جان پیش تر از واقعه هجر از شوق گل روی تو با برگ و نوا بود

6 جنت طلبد زاهد و ما کوی تو هیهات بنگر که تفاوت ز کجا تا بکجا بود

7 بشکفت گل روی تو از گفته قاسم چون در نفسش خاصیت باد صبا بود