دلبرا سرو قدت شکل صنوبر از جهان ملک خاتون غزل 433

1 دلبرا سرو قدت شکل صنوبر دارد که تواند که دل از قامت تو بردارد

2 دیده ی بخت من از درد فراقت دانی دایم از خون جگر دامن جان تر دارد

3 دل بیچاره ی من حلقه صفت دیده جان ز انتظار شب وصلت همه بر در دارد

4 این چه فتنه ست که چشمت به جهان افکندست وین چه شوریست که زلفین تو در سر دارد

5 سرو قدّت مگر از چشمه ی حیوان برخاست کاین همه جان جهانست که در بردارد

6 بلبل جان من خسته به عشق رخ تو این همه آیت عشقست که از بر دارد

7 می زند گل به سحر خنده و بلبل گویان گل خوش بوی مرا بین که مگر زر دارد

8 شربتی آب به حلق من دلخسته چکان که لب لعل تو سرچشمه کوثر دارد

9 ما نداریم به جای تو کسی در دو جهان گرچه دلدار به جایم صد دیگر دارد