رنج تو چو رنج خویش پنداشته‌ام از همام تبریزی رباعی 64

1 چشم مستش دوش می‌دیدم به خواب کرده بود از ناز آغاز عتاب

2 گفت کای مشتاق خوابت می‌برد هل یکون النوم بعدی مستطاب

1 فراق آن قد و قامت قیامت است قیامت شکیب از آن لب شیرین غرامت است غرامت

2 به خدمت تو رسیدن صباح روی تو دیدن سعادت است سعادت سلامت است سلامت

1 حسنی که هست روی تو را بی‌نهایت است خوب است گل ولی نمک اینجا به غایت است

2 افسانه‌های خسرو و شیرین ز حد گذشت ما و حدیث روی تو کانها حکایت است