آب دهن و دلت اگر تاریکست از نزاری رباعی 34

1 مرا جانانه ای نامهربان است ببرد از من دل و در قصد جان است

2 به صد دل دوست میدارم ز جانش به حسن خویشتن مغرور از آن است

1 چه باشد ار دهدم روزگار چندان بخت که روی دوست ببینم، دریغ کو آن بخت

2 گذشت عمر و برون نامد از وبال اختر فرو شدیم به درد و نکرد درمان بخت

1 گذشت بر سرم از دست دل قیامت‌ها کشیدم از کس و ناکس بسی ملامت‌ها

2 علم شدم به علامات عشق در عالم بلی به روز قیامت بود علامت‌ها