آب دهن و دلت اگر از حکیم نزاری قهستانی رباعی 34

1 اگر آدم نیفتادی برون ازجنت مأوا وجودِ آدمی موجود کی بودی در این مأوا

2 یقین پس حکمتی دیگر درین باشد نه بر عمیا برون کردندش از انهار خلد و سایة طوبا

1 گر شبکی نشستمی با بُتِ خویش رو به رو وه که چه عیش کردمی تازه به تازه نو به نو

2 گه لبکش مزیدمی گه زنخش گزیدمی گه گلِ وصل چیدمی رنگ به رنگ بو به بو

1 دبدبه ای می زنند بر سر بازار عشق هم سر جان می دهند کیست خریدار عشق

2 خود نبود آدمی بلکه جمادی بود هر که به جان و به دل نیست گرفتار عشق