غمهای تو از راندن از مسعود سعد سلمان رباعی 216

1 دریغا جوانی و آن روزگار که از رنج پیری تن آگه نبود

2 نشاط من از عیش کمتر نشد امید من از عمر کوته نبود

1 شاهی که پیر گشته جهان را جوان کند سلطان ابوالملوک ملک ارسلان کند

2 وان نامه کان به نام ملک ارسلان بود دست شرف از آن به تفاخر نشان کند

1 چیست آن کاتشش زدوده چو آب چو گهر روشن و چو لؤلؤ ناب

2 نیست سیماب و آب و هست درو صفوت آب و گونه سیماب