سودای تو آتش دلم افزون کرد از مجد همگر رباعی 327

1 دلم را برد زلف مشک رنگش چه چاره تابرون آرم ز چنگش

2 بوده تیره شبان دلگیراز آن روی دلم بگرفت زلف تیره رنگش

1 آن دل که جو جانش داشتم نیست صبری که بر او گماشتم نیست

2 زلف تو ز درج سینه دل بربود لابد چو نگه نداشتم نیست

1 کجائی ای رخ تو نوبهار باغ جمال کجائی ای قد تو سرو بوستان وصال

2 کجائی ای گل خندان من دراین سرفصل که باز بر گل خندان وزید باد شمال