سرو قدت روان لبت جان است از کمال خجندی غزل 178

1 سرو قدت روان لبت جان است جان من این روان من آن است

2 حلقه حلقه اگر نه مست نواند در گوش تو از چه غلطان است

3 یادگارم ز تیر غمزه تو بر دل خسته داغ پیکان است

4 دیده در علم دید؛ درانی است تا در کنار این معانی نه حد باران است

5 گفتمش مرغ زیرک است دلم گفت صیاد نیز پردان است

6 گفتم این میم و هاست روی بتافت بنگریدش که چون سخن دان است

7 عشق ما عبر خطت که نیست هنوز سوز پیدا و دود پنهان است

8 ختم شد بر کمال لطف سخن هرچه بعد از کمال نقصان است