1 نفس امارهٔ تو دشمن توست دشمن خویش را مخواه دلیر
2 خصم چون شد گرسنه گیرد خشم لاجرم حمله آورد چون شیر
3 دشمن خویش را گرسنه مدار هم مده آنقدر که گردد سیر
1 ازینسان کابر نیسانی دمادم گوهر افشاند اگر ترک ادب نبود به دست خواجه میماند
2 درختان را چه شد کامروز میرقصند از شادی مگر بر شاخگل بلبل مدیح خواجه میخواند
1 الحمد خدا را که ولیعهد مظفر شد ناظم ملک پدر و دین پیمبر
2 شد منتظم از همت او ملت احمد شد مشتهر از نصرت او مذهب جعفر
1 هستی دو وجه دارد مخفی و ظاهر است کاندر وجود واجب و ممکن مصور است
2 از واجبست خالق و از ممکنست خلق چون معنی کلام که مخفی و ظاهر است