دل صفه خال تو با زلف گفت از کمال خجندی غزل 154

1 دل صفه خال تو با زلف گفت دانه در در شب تاریک سفت

2 سرو قدت راست چمن سرو راست کس سخن راست نیارد نهفت

3 تا نرود گرد به هر دیده حیف دیده درت آب زد آنگه برفت

4 ناله من خواب شبت برد و آه چون نکنم ناله که چشمم نخفت

5 بیدق خال تو نرانده هنوز طره کج باز دو رخ برد مفت

6 ای دل اگر سروریت آرزوست چون سر زلفش به قدمها بیفت

7 هر که شنید از سخنان کمال سلمه الله و أبقاه گفت