بی قراران ترا تا خلعت از جویای تبریزی غزل 434

1 بی قراران ترا تا خلعت جان داده اند غنچه سان صد پیرهن چاک گریبان داده اند

2 تا ترا چون لاله و گل روی خندان داده اند بیدلانت را چو شبنم چشم گریان داده اند

3 در شب هجران زحال بی قرارانت مپرس از طپیدن کشتی دل را بطوفان داده اند

4 ناز را سرفتنهٔ چشم سیاهش کرده اند فتنه را سرداری آن خیل مژگان داده اند

5 با خیالش گرم چون گردید بازار قمار داو اول نقد جان را عشقبازان داده اند