1 ای نگهت تیغ تیز غمزهٔ غماز را پشت به چشم تو گرم قافلهٔ ناز را

2 روز جزا تا رود شور قیامت به عرش رخصت یک عشوه ده چشم فسون ساز را

3 نرگس مردم کشت ننگرد از گوشه‌ای تا نستاند به ناز جان نظر باز را

4 شعلهٔ بازار قتل پست شود گر کنی نایب ترکان چشم صد قدر انداز را

5 حسن تو در گل نهاد پای ملک بر فلک بس که نهادی بلند پایهٔ اعجاز را

6 چشم سخنگوی کرد کار زبان چون رقیب منع نمود از سخن آن بت طناز را

7 دید که خاصان تمام آفت جان منند داد به پیک نظر قاصدی راز را

8 یافت پس از صد نگه مطلب مخصوص خویش دیده که جوینده بود عشوهٔ ممتاز را

9 تیز نگاهی به بزم پرده برافکند و کرد پرده در محتشم نرگس غماز را